UKULELE

  1. Historia instrumentu
    Ukulele to najbardziej reprezentacyjny hawajski instrument. Chociaż po raz pierwszy na Hawajach pojawił się w XVIII wieku, to jego korzenie znajdują się w Portugalii. Przodkiem ukulele jest portugalska braguinha.  Choć ukulele to zdecydowanie mniejszy instrument od gitary, to posiada 4 struny strojone podobnie jak ich gitarowe odpowiedniki.
    W połowie XVIII wieku przemysł cukrowniczy na Hawajach przeżywał rozkwit, co spowodowało niedobór siły roboczej. W tym samym czasie Portugalia przeżywała zapaść gospodarczą. Kryzys zmusił Portugalczyków do emigracji na Hawaje. Wielu Portugalczyków przybyło wraz z rodzinami i braguinhami. Wśród nich znaleźli się trzej stolarze pochodzący z portowego miasta Madery: Manuel Nunes, Augusto Dias i Jose do Espirito. Wśród pasażerów był również mężczyzna o nazwisku Joao Fernandes. Grał na braguinhie i zaśpiewał pieśń dziękczynną po przybyciu do portu w Honolulu 23 sierpnia 1879 roku.
    Wielu portugalskich imigrantów zamieszkało na Hawajach. Nunes, Dias i Esprito po zakończeniu kontraktu wyruszyli do Honolulu, aby znaleźć nową pracę. Założyli tam firmę stolarską produkującą meble i instrumenty. Ich wysiłki przyczyniły się do dalszego rozpowszechnienia braguinhki. Mała gitara stała się popularna wśród Hawajczyków. Instrument został zmodyfikowany, aby dopasować go do hawajskich gustów muzycznych. Tak narodziło się ukulele.
    Popularność ukulele zaczęła spadać wraz z początkiem rock and rolla w latach 1950, lecz obecnie instrument znów przeżywa rozkwit. Według danych  Statista, w latach 2009-2018 w Stanach Zjednoczonych sprzedano 1,77 miliona egzemplarzy, a sprzedaż ukulele wzrosła o 500-600 procent w ciągu ostatnich kilku lat.
  2. Nazwa instrumentu
    Istnieje kilka relacji na temat tego, skąd wzięła się nazwa ukulele. Według jednej z hipotez występ Joao Fernandesa poruszył Hawajczyków tak bardzo, że dostali obsesji na punkcie braguinhki. Hawajczycy nazywali ten instrument ukulele, co oznacza skaczącą pchłę. Termin ten odnosi się do sposobu, w jaki palce Fernandesa poruszały się po podstrunnicy. Kolejna hipoteza dotyczy Edwarda Purvisa, nadwornego muzyka u króla Kalakaua. Miał podobno przydomek uku lele i instrument może zostać nazwany jego imieniem. Nazwa może również reprezentować zmodyfikowaną wersję ukeke, terminu określającego smyczek ustny, wcześniej jedyny instrument smyczkowy na Hawajach.
  3. 4.3 Budowa instrumentu
    Ukulele ma budowę zbliżoną do gitary klasycznej, choć jest o wiele mniejsze i posiada 4 nylonowe struny (g,d,a,e). Co ciekawe, najcieńsza struna znajduje się w tym miejscu, gdzie w gitarze klasycznej powinna znajdować się ta najgrubsza. Klucze kształtem nawiązują do gitary akustycznej. Instrument ze względu na niewielkie rozmiary wymaga dużej zgrabności i poręczności. Większość ukulele wykonana jest z drewna mahoniowego. Początkowo struny do były produkowane z jelit owczych. Nowoczesne instrumenty wyposażone są w struny nylonowe.
    Ze względu na rozmiary ukulele możemy podzielić na: sopranowe, koncertowe, tenorowe, barytonowe i basowe.
    Najbardziej popularne jest ukulele sopranowe. Jego długość wynosi około 53 cm. Brzmienie jest płaskie i krótkie w wybrzmiewaniu, co powoduje, że instrument ma duże predyspozycje do gry akordowej. Ukulele koncertowe zostało stworzone, gdy odkryto, że dźwięk sopranu jest niewystarczający do zespołowej gry bez nagłośnienia. Jego rozmiar wynosi około 58 cm. Ukulele tenorowe ma długość około 67 cm.
  4. Powiązania z muzyką etniczną
    Ukulele znalazło uznanie na dworze hawajskiego króla Davida Kalakaua, mistrza tradycyjnej muzyki hawajskiej i muzycznych innowacji. Król wprowadził instrument do ówczesnej muzyki narodowej, zapewniając mu wsparcie rodziny królewskiej. To posunięcie sprawiło, że ukulele stało się nieodłączną częścią hawajskiej tradycji muzycznej. Pod patronatem Kalakaua ukulele zostało uznane jako instrument narodowy i zostało zasymilowane do etnicznej hawajskiej muzyki i tradycyjnego tańca hula.  Taniec ten był praktykowany na Wyspach Hawajskich przez rdzennych mieszkańców.