BUZUKI

  1. Historia  i nazwa instrumentu
    Historia tego instrumentu sięga pierwszej wojny światowej i wiąże się z upadkiem Imperium Osmańskiego. Przodkiem buzuk była balagma, której używali grecy anatolijscy, zamieszkujący tereny obecnej Turcji. Na skutek przegrania przez sułtana pierwszej wojny światowej, doszło do rozbioru Imperium, co poskutkowało odzyskaniem niepodległości przez niektóre państwa bałkańskie. Niezadowoleni Turcy obalili sułtanat oraz ustanowili nową stolicę w Ankarze. Doszło również do przymusowych wysiedleń greków anatolijskich.
    Dzięki przesiedlonej ludności, buzuki stanowi syntezę kultury greckiej i osmańskiej. Według legendy, jeden z imigrantów, chcąc naprawić baglamę, udał się do warsztatu rzemieślniczego. Lutnik po wstępnych oględzinach przyznał, że instrument jest zbyt mocno zniszczony. Postanowił jednakże stworzyć jego kopię. Niestety efekt jego prac różnił się pod względem konstrukcji i brzmienia. Zdenerwowany imigrant krzyknął Bozuk, co oznacza zepsuty/wadliwy. Nowo powstałe buzuki zostało w rękach lutnika, a następnie stało się wiodącym instrumentem greckim, który stosuje się w jazzie, rocku i muzyce ludowej.
    W latach sześćdziesiątych instrument został zapożyczony przez irlandzkie zespoły celtyckie. Dzięki temu buzuki nadal ewoluowało i przeszło mocną metamorfozę.  Irlandzki odpowiednik posiada płaski grzbiet o prostych bokach.
  2. Budowa instrumentu
    Buzuki przypomina mandolinę. Posiada pudło rezonansowe w kształcie łezki, progową podstrunnicę oraz metalowe struny ułożone parami. Ze względu na ich ilość wyróżniamy trzy rodzaje instrumentu: Trichordo (3 pary strun d3-d4,a3-a4,d4-d4), Tetrachordo/ irlandzkie (4 pary strun). Na buzuki można grać za pomocą palców, lub plektronu.
  3. Powiązania z muzyką etniczną
    Dzięki Grekom anatolijskim, buzuki stanowi pomost pomiędzy zdobyczami kultury europejskiej i osmańskiej. Powstałe buzuki stało się wiodącym instrumentem Rembetiko (Rebetiko) - improwizowanego gatunku muzyki związanej z greckim światem przestępczym. Rembetiko również stanowi syntezę tradycyjnej muzyki europejskiej i osmańskiej.
    Buzuki można spotkać również w muzyce indyjskiej, arabskiej, latynoskiej, bałkańskiej i tureckiej.